Hoe ik evolueerde van armoede naar financieel vrij op mijn 33ste
“Hoe werd jij in godsnaam zo snel financieel vrij?”. Dat vragen mensen mij heel vaak. Geregeld deel ik stukken van het antwoord in mijn podcasts, maar in deze blog krijg je de ‘full story’. Van hoe ik op mijn 19de in armoede leefde, maar in nog geen tien jaar tijd mijn eigen(zinnige) weg naar financiële vrijheid vond.
Voor alle duidelijkheid, dat ik op mijn 19de bij wijze van spreken geen nagel had om aan mijn reet te krabben, was geheel mijn eigen ‘schuld’. Daar had mijn niet te stuiten drang naar vrijheid alles mee te maken. Op mijn 17de ben ik alleen gaan wonen, omdat ik binnen het gezin waar ik leefde niet de vrijheid had waar ik van droomde. Naar mijn gevoel waren er veel spelregels thuis. Daardoor voelde ik me niet volmaakt gelukkig. Ik heb het ook altijd lastig gehad met autoriteit die anderen zich dom of minder waard laat voelen. Uiteraard wil ik binnen mijn eigen bedrijf ook autoriteit uitstralen, want anders heb ik geen expertstatus. Maar dat is natuurlijk een ander soort autoriteit.
Mijn eerste stap naar financiële onafhankelijkheid
Let wel, ik heb fantastische ouders en ze hadden nooit de bedoeling om me aan mijn lot over te laten. Ik had thuis gewoon het gevoel dat wat ik deed nooit goed genoeg was. Dus zat er voor mij niets anders op dan alleen te gaan wonen. Ik besefte maar al te goed dat dat niet de makkelijkste weg zou worden, maar achteraf bekeken zou ik het zo opnieuw doen.
Doordat ik intussen wel mijn studies wilde afwerken, kon je gerust stellen dat ik op mijn 19de in armoede leefde. Ik kreeg wel hulp van een instantie die jongeren met financiële moeilijkheden helpt, maar ik vond het heel moeilijk om goed met geld om te springen. Ik had tijdens mijn jeugd ook nooit geleerd hoe je goed met geld omging. Bovendien ging ik naar de kunstschool, waardoor de kosten voor verf, doeken, enzovoort, hoog opliepen.
Financieel vrij? Nog lang niet!
Zo kreeg ik eens een tegemoetkoming van 250 euro om mee te kunnen op schoolreis naar Spanje. Maar tegen dat ik die rekening moest betalen had ik dat bedrag opgesoupeerd. Waardoor ik moest lenen bij een vriend om toch mee te kunnen. En dan had ik het achteraf heel moeilijk om dat bedrag terug te betalen ….
Op een bepaald moment besefte ik wel dat het anders moest. Dat ik niet alles wat ik ’s avonds of in het weekend verdiende er ineens kon doordraaien. Ik begon me te realiseren dat de bedragen die op mijn rekening kwamen, helemaal niet zoveel waren. Die periode was een heel goede leerschool voor mij.
Experimenteren met geld tot financieel vrij worden
Toen ben ik gaan bestuderen hoe ik geld kon laten groeien. Maar op mijn 26ste was ik nog steeds aan het aanmodderen. Ik had nooit echt geldproblemen, maar ik raakte niet uit de vicieuze cirkel. Maar ik probeerde het wel heel hard. Zo stampte ik ‘Het garnalenhuisje’ uit de grond. Tientallen aquariums had ik in huis waarin ik prachtige siergarnalen en kreeften kweekte. Heel leuk, maar het leverde zelfs te weinig op om als bijberoep beschouwd te kunnen worden. Ik verloor er ook veel tijd mee. Want je kunt het tempo waaraan dieren kweken niet versnellen en af en toe gaat er eentje dood.
Daarnaast heb ik rommelmarkten afgeschuimd, op zoek naar items die ik aan het dubbele kon doorverkopen. Ik heb altijd al een goede neus gehad voor hypes en wat werkt, dus die gave kwam me toen goed van pas. Maar als je al mijn declarabele uren optelde, leverde dat ook niet veel op. En dan heb ik ook nog etentjes en feestjes bij mij thuis georganiseerd tegen betaling, maar ook dat was niet meer dan spielerei.
Kortom: ik had op mijn 26ste nooit meer dan 1000 euro op mijn rekening staan. Maar zielig vond ik mezelf niet, ik dacht gewoon dat dat nu eenmaal mijn leven was.
Het punt van de financiële ommekeer tot financieel vrij worden
Tot de tante van mijn moeder stierf – op wie ik dol was – en haar erfenis verdeeld werd. Plots werd er heel veel over geld gepraat in de familie. Ik merkte dat mensen geld vaak koppelen aan hun identiteit, wat leidt tot wrevel en conflicten. Doodzonde, want hoe kan je rijkelijk leven als je mensen die je graag ziet, opzijschuift voor geld?
De echte ommekeer kwam er pas toen ik moeder werd van Eva, mijn oudste kind. Ze was niet gepland, maar erg welkom en dus een groot cadeau. Ik was toen al vaak verhuisd, maar dat wilde ik niet voor mijn kind. Dat iemand anders zou bepalen of we op een bepaalde plek zouden blijven of niet, dat mocht niet meer gebeuren. Dus moesten we een eigen huis kopen. En zo is de bal aan het rollen gegaan. Als ik er nu op terugkijk, hebben mijn twee kinderen er ook voor gezorgd dat ik sta waar ik vandaag sta en vooral dat ik de persoon ben geworden die ik hoor te zijn.
Mijn eerste keer investeren in vastgoed en dus mijn eerste stappen naar financieel vrij worden
En zo besloot ik om op 27ste mijn eerste vastgoed te kopen, samen met mijn man Manu. Eén probleempje: nog steeds hadden we niet veel meer dan 1000 euro op de rekening staan. Want toen ik Manu leerde kennen, had hij schulden. Maar ik wilde schuldenvrij leven, want dat is dé basisvereiste om financieel vrij te kunnen zijn. Dus hebben we eerst zo snel mogelijk die schulden afgelost. Sindsdien vertrouwt Manu mij blindelings wat geld betreft. Maar ook eerder had ik natuurlijk bewezen dat ik financieel slim genoeg was om – zelfs al had ik niet veel geld op de bank – altijd mijn hoofd boven water te houden. Daar moet ik ook mijn moeder voor bedanken, want ook zij slaagde er altijd in om op een slimme manier schuldenvrij te leven. Dus dankjewel daarvoor, mam!
Maar hoewel we dus omzeggens geen spaargeld hadden, hebben we toch de stap gewaagd. We konden een leuke, ruime rijwoning zonder tuin op de kop tikken voor 195.000 euro. Daarbovenop kwam 20.000 euro aan notaris- en schrijfkosten, die we binnen de zes maanden moesten neertellen. Gelukkig kregen we in die periode als loontrekkenden allebei ons vakantiegeld en onze eindejaarspremie. En we hadden 1.000 euro op de spaarrekening. Zo moesten we nog 13.000 euro vergaren in zes maanden tijd.
Financieel vrij? Nog niet – Wel bijna onafhankelijk!
Toen heb ik de zaken behapbaar gemaakt. Als je dat bedrag uitsmeert over 6 maanden tijd, dan kom je aan 72 euro per dag. Met dat getal in het achterhoofd, werd die 13.000 ineens wel haalbare kaart. Heel veel van onze spullen heb ik tweedehands verkocht: onze tv, onze kasten, onze sofa, eigenlijk alles wat iets waard was. Maar aan het einde van de rit hadden we wel mooi onze eigen woning op mijn 28ste.
Daarna moesten we elke maand 950 euro aflossen voor onze lening. Dat was moeilijk om te dragen met wat we maandelijks verdienden met ons twee. Daarom besloot ik fotograaf in bijberoep te worden. Hoewel ik me toen nog heel onzeker voelde, besloot ik meteen dat ik dan ook de status van expert wilde. Dat klinkt misschien een tikkeltje arrogant, maar ik wilde gewoon de beste fotograaf van België worden.
Maar dan moest ik natuurlijk wel eerst van mijn onzekerheid afraken. Dus ik ging ervaring opdoen. Ik gaf gratis korte fotosessies en wie blij was met de beelden, kon ze kopen. Soms had ik wel 100 klanten per week.
Klanten konden zowel losse foto’s van 10 euro als duurdere pakketten van 200 euro aankopen. Daar had ik goed over nagedacht. In het begin verkocht ik niet zoveel, maar gaandeweg gingen er steeds meer pakketten over de toonbank. Daardoor moest ik steeds minder klanten bedienen voor hetzelfde geld. Maar intussen waren wel heel veel mensen blij met mijn foto’s en mijn gegevens gingen razendsnel rond. Ik weet dat veel mensen niet gratis willen werken, omdat ze zichzelf te goed vinden of bang zijn voor wat de concurrentie zal zeggen. Maar in het begin van je carrière kan je dat snel vooruithelpen. Als je verdienmodel goed in elkaar steekt, hoef je ook helemaal niet wakker te liggen van commentaar van anderen.
In één jaar tijd had ik tonnen ervaring opgebouwd en was beregoed geworden in mijn vak. Mijn wachtlijst werd steeds langer en ik werd high-endfotograaf. Klanten betaalden makkelijk 1.000 euro om voor mijn lens te komen. Uiteindelijk verdiende ik mijn eerste jaar als fotograaf bijna 100.000 euro. Het enige wat ik niet had moeten doen, is zoveel spullen kopen. Retro was toen erg in en ik stouwde het studiootje dat ik huurde vol. Maar toen ik besefte dat ik vooral een pure fotograaf wilde zijn, gooide ik al die spullen al snel overboord.
Sprint naar financieel vrij zijn
Doordat ik financieel steeds slimmer werd, verdiende ik op mijn 29ste grosso modo 160.000 euro als fotograaf. Toen ben ik ook al mijn inkomsten beginnen te investeren, niet meer in rommel maar wel in zaken die pasten bij mijn identiteit. Bij wie ik ben als persoon, bij wat mijn gezin wil en waar we naartoe willen. De burn-out waar ik toen door al het harde werk in ben gesukkeld, heeft me toen duidelijk gemaakt wat ik het allerliefst wilde: zorgen voor mijn gezin. Ook belangrijk: geld mag er niet toe leiden dat je de verbinding met je geliefden verliest. Zo heb ik voor mezelf besloten dat ik voor altijd bij mijn man wil blijven, hij en mijn kinderen zijn belangrijker dan geld. Vorig jaar ben ik mijn broer verloren, en ik zou zo mijn jaaromzet ruilen om hem nog eens te zien. Zeer zeker moet je financiële doelen stellen, maar laat je vooral niet verblinden door geld.
Ik werd steeds beter in het bedenken hoe ik mijn geld zo goed mogelijk voor mij kon laten groeien. Op mijn 30ste verdiende ik 250.000 euro en investeerde ik al mijn inkomsten. Op mijn 31ste verdiende ik 300.000 euro en investeerde ik terug alles. En dat bleef ik doen wanneer ik op mijn 32ste 350.000 euro verdiende. Op mijn 33ste was dat een half miljoen euro geworden en kon ik mezelf financieel vrij noemen. Nog niet zozeer door mijn vermogen, wel door het passief inkomen dat ik intussen had opgebouwd. Zo kwam er elke maand ongeveer 20.000 euro aan passief inkomen.
Investeren naar een financieel vrij leven.
Nog steeds investeer ik bijna al mijn inkomsten. Ook toen ik op mijn 34ste 550.000 euro verdiende en op mijn 35ste 600.0000. Ik ben helemaal niet zo materialistisch ingesteld en ik kan alles kopen waar ik gelukkig van word. En intussen laat ik mijn geld verder groeien op de manier die past bij mijn levensvisie.
Maar als je mijn verhaal leest, mag het duidelijk zijn dat dit allemaal niet vanzelf gaat. Wat veel mensen niet durven of willen doen, is springen. En ja, je zal hard moeten werken, maar je moet ook op tijd rust nemen. Af en toe een stap terugzetten, doet wonderen. Als je enkel hard werkt, dan doe je dat wellicht vooral om erkenning te krijgen, omdat je steeds weer bevestiging wil dat je goed genoeg bent. Maar geloof me, zo zal je nooit vinden wat je zoekt. En uiteindelijk zal dat je ongelukkig maken, zodat de kans groot is dat je een burn-out krijgt.
Maar als je luistert naar wat je ziel wil en daarnaar handelt, dan beland je niet in een burn-out. Je werkt wel nog steeds hard maar op een manier dat het voelt als spelen. En als je voelt dat het te veel wordt, dan rust je. Alles draait om een goede werk-privébalans. Timemanagement en weten wat jou tot rust brengt, is in dat opzicht heel belangrijk. Zelf had ik in januari het gevoel dat ik weer net iets te hard aan het werken was en dat ik te veel dingen deed die ik niet leuk vind. Toen heb ik alles laten vallen – midden in de lancering van Freedom Unlocked – en ben ik drie weken naar Costa Rica getrokken. Want reizen brengt mij tot rust.
Financieel vrij – Freedom Unlocked
Toen ik terugkwam, voelde ik dat mijn energie terug goed zat. Eén klant vertelde me op de live dag van Freedom Unlocked zelfs dat ze voor mijn vertrek sterk twijfelde of het wel een goede keuze was om in te stappen. Maar op de live dag was ze terug overtuigd geraakt, omdat ze voelde dat de energie terug juist zat. Als je niet op de juiste momenten rust neemt, dan dreig je dus de mensen rondom je en uiteindelijk ook geld verliezen. Om een idee te geven: toen ik vertrok naar Costa Rica, had ik nog maar tien inschrijvingen voor Freedom Unlocked, wanneer ik terugkwam, had ik er na één challenge al 35 bovenop. Terwijl ik daar naar mijn gevoel heel weinig voor heb moeten doen. Dat is dus wat de juiste energie doet.
De combinatie van doen wat mijn ziel ingeeft en op tijd rust nemen zal me eind dit jaar, op mijn 36ste, naar schatting meer dan een miljoen euro opleveren. Natuurlijk is dat mooi, maar ik probeer mezelf niet al te veel vast te pinnen op mijn doelen. Ik zeg altijd: “Dat of meer!”. Dan blijft je ziel openstaan voor leuke prikkels en nog meer spelen met geld. En intussen blijf ik mijn geld investeren: in vastgoed, in crypto en aandelen bijvoorbeeld. Met een gezonde spreiding, maar ook niet al te veel. Ik ben me er zeer van bewust waar mijn geld naartoe gaat, maar tegelijk ben ik er volledig van onthecht. Niet alleen omdat mijn geld nu voor mij werkt, maar ook omdat ik niet meer werk voor het geld en 100% doe wat ik wil doen. Als je volledig vanuit je ziel onderneemt, dan zal je ook merken dat geld veel makkelijker naar je toekomt. Het komt er dus op aan om zo snel mogelijk te weten wat jouw ziel wil. En dat is precies wat je ontdekt in Freedom Unlocked, om vervolgens je eigen weg richting financiële vrijheid te kunnen uitstippelen.
Meer relevante blogs:
- 25 meest gestelde vragen over passief inkomen
- Hoe je je toekomst in handen neemt
- Je omzet verhogen zonder meer uren te werken
- Hoe word je miljonair?
- Hoe word je financieel vrij?
- 10 manieren om groter te dromen
- Hoe zet je schaarste gedachten om in overvloed
- Imposter syndromen overwinnen en je dromen najagen
- Krampachtigheid rond geld van je afschudden
- Wordt hard werken ook echt beloond?
